جهان‌بینی در ورزش.
بررسی و مطالعه تاریخ اعتیاد نشان می‌دهد، از زمانی که جوامع انسانی با موضوعی به نام اعتیاد روبرو شدند، تاکنون، رویکردها، روش‌ها و تدابیر گوناگونی در مقابله با این پدیده، ازجمله درمان، به کار گرفته‌شده است. رویکردهایی که می‌توان گفت چندان نتیجه مشخصی به دنبال نداشته است.
بر همین اساس، پس از مطالعات گسترده توسط متخصین امر در سرتاسر جهان و گذشت زمان، یکی از نتایج مشخصی که به دست آمد این بود که بیماری اعتیاد درمان قطعی و شناخته‌شده‌ای ندارد.
این دیدگاه باعث گردید که در ادامه، تئوری کاهش آسیب و درمان‌های نگهدارنده در محافل علمی اعتیاد مطرح گردد.
به‌بیان‌دیگر، پس از شکست طرح‌های درمانی مختلف، این موضوع مطرح شد که اگر درمانی وجود ندارد، سعی کنیم کاری انجام دهیم که این بیماری آسیب کمتری به دنبال داشته باشد و داروهایی تجویز شود که شخص حتی برای همیشه استفاده کند، اما سمت مواد پرخطر نرود.
این وضعیت ادامه داشت تا زمانی که متد درمانی DST که طراح و مبتکر آن مهندس حسین دژاکام می‌باشند، پا به عرصه گذاشت و پس از گذشت چند سال به‌کارگیری این متد، نتایج مشخص این روش نشان داد که بیماری اعتیاد کاملاً قابل‌درمان است و حتی می‌توان از واژه درمان قطعی نیز استفاده نمود.
مطالعات علمی انجام‌شده در خصوص این روش، نشان می‌دهد، این متد جامع‌ترین و کامل‌ترین متد درمان اعتیاد در جهان می‌باشد که به صورت همه‌جانبه، کلیه آسیب‌های بیماری اعتیاد را در جسم، روان و جهان‌بینی پوشش می‌دهد و بستری مناسب و قابل‌اجرا برای درمان اعتیاد به انواع مواد مخدر را به وجود می‌آورد. این متد، مجموعه‌ای از عملکردهای گوناگون نظیر درمان نگهدارنده، کاهش آسیب، روان‌درمانی، گروه‌درمانی، گفتار درمانی و همیاری خانواده می‌باشد.
در هیچ‌یک از متد ها و روش‌های درمان اعتیاد که تاکنون در جهان معرفی‌شده است، چنین نگاه همه‌جانبه‌ای وجود نداشته است.
کنگره ۶۰ و متد DST در کنار همه این عوامل، یک اصل بسیار مهم و اساسی دیگر را نیز در دستور کار خود قرار داده است و آن استفاده از مکمل ورزش می‌باشد.
افرادی که برای درمان اعتیاد به کنگره ۶۰ مراجعه می‌کنند، هم‌زمان با درمان اعتیاد با متد DST می‌توانند پس از مدتی، تحت برنامه های خاص، وارد فعالیت های ورزشی کنگره ۶۰ شوند.
میزان و حجم فعالیت های ورزشی، به‌آرامی با پیشرفت درمان افزوده می‌شود و شخص دریکی از رشته‌های ورزشی کنگره، رسماً فعالیت خود را آغاز می‌کند.
کنگره ۶۰ اعتقادی به درمان اعتیاد با ورزش ندارد. کنگره ۶۰ ورزش را به‌عنوان یک عامل مهم، اما کمکی و مکمل، در درمان اعتیاد موثر می‌داند. این مسئله به‌گونه‌ای است که حتی بدون در نظر گرفتن عامل ورزش، درمان اعتیاد امکان‌پذیر است، اما به‌کارگیری آن به‌عنوان مکمل، نقش بسیار پررنگی در تحکیم نتایج به‌دست‌آمده در درمان اعتیاد بازی می‌کند.
در همین راستا، کنگره ۶۰، فعالیت‌های ورزشی را در سطحی گسترده در دستور کار خود دارد و به همین منظور باشگاه فرهنگی ورزشی کنگره ۶۰ به ثبت رسمی رسیده و هم‌اکنون ۱۸ رشته ورزشی فعال در کنگره ۶۰ وجود دارد و اعضای کنگره ۶۰ الزاماً بایستی دریکی از رشته‌های ورزشی حضورداشته باشند.
کنگره ۶۰ همه‌ساله به مناسبت پنجم تیرماه، روز جهانی مبارزه با مواد مخدر، المپیاد ورزشی جشنواره عقاب طلایی را برگزار می‌نماید. جام سردار نیز یکی از تورنمنت‌های مهم ورزشی کنگره ۶۰ می‌باشد که تیم‌ها به‌صورت شعبه‌ای در مسابقات شرکت می‌نمایند.
در مسابقات جام عقاب طلایی امسال، فقط در رشته فوتسال ۸۰ تیم ۱۰ نفره و در رشته والیبال، ۵۴ تیم ۱۲ نفره از تهران و شهرستان‌ها حضور دارند و در سایر رشته‌ها نیز ورزشکاران کنگره ۶۰ در طول یک سال فعالیت مسابقات خود را برگزار نموده و یا در حال برگزاری می‌باشند. این در حالی است که این حجم عظیم مسابقات در کمال نظم و دقت و با برنامه‌ریزی موفق برگزار گردیده است. برای برگزاری این مسابقات، ورزشبانان رشته‌های مختلف، مرزبانان کنگره ۶۰ در پارک طالقانی، شورای ورزشی و افراد زیاد دیگری در مدت یک سال با تلاش بی‌وقفه خدمت می‌نمایند تا ما در امنیت و نظم کامل، صبح جمعه‌ای لذت‌بخش داشته باشیم. جا دارد از همه این عزیزان تشکر کنیم. شایان‌ذکر است، کنگره ۶۰ در دو رشته راگبی و تیراندازی باکمان به بالاترین سطوح ورزشی کشور دست‌یافته است و شماری از ورزشکاران کنگره ۶۰ به عضویت گروه‌های ملی در این دو رشته دست‌یافته‌اند.
جهان‌بینی در ورزش:
همان‌گونه که می‌دانیم، جهان‌بینی، یکی از علوم مهم کنگره ۶۰ و یکی از اضلاع مثلث درمان اعتیاد در متد DST است.
جهان‌بینی، موضوعی است که در تمام فعالیت‌های کنگره ۶۰ اهمیت حضور و اهمیت خاص خود را دارد و فقط به امر درمان اعتیاد مربوط نمی‌شود، جهان‌بینی مجموعه تفکرات، احساس، ادراک و برداشت ما نسبت به خودمان و جهان پیرامون و هستی است و هیچ موضوعی نمی‌تواند خارج از حوزه علم جهان‌بینی قرار گیرد.
ببینیم جهان‌بینی در ورزش به چه مسائلی می‌پردازد.
ما برای چه ورزش می‌کنیم؟
هدف ما از ورزش چیست؟
در ورزش به دنبال چه هستیم؟
کنگره ۶۰ به ما آموزش می‌دهد که برخلاف دوران اعتیاد و مصرف، سعی کنیم از جسم خودمان که یک امانت الهی است، در حد اعلای خود نگهداری و مراقبت کنیم و به قول سردار: برای کشتی خود که لازمه حیات و هستی در آن است، نوعی دیگر باشیم.
خداوند جسم ما را در بهترین تقویم، طراحی و خلق نموده است. حال بقیه تزئینات و نگهداری و سالم نگه‌داشتن آن به عهده ماست.
ورزش، یکی از مهم‌ترین عواملی است که در سلامتی ما نقش ایفا می‌کند. بیماری‌های که امروزه اکثر مردم با آن‌ها دست‌به‌گریبان هستند، یکی از دلایل اصلی آن، ورزش نکردن است و اگر ما به‌صورت منظم فعالیت ورزشی داشته باشیم و سایر فاکتورهای سلامتی را نیز رعایت کنیم، درواقع سلامتی خودمان را تضمین کرده‌ایم.
ازنقطه‌نظر درمان اعتیاد نیز باید بگوییم که ورزش به‌عنوان مکمل، به امر درمان کمک شایانی می‌نماید و ما را دررسیدن به حداکثر تعادل جسمی، روانی و جهان‌بینی یاری می‌دهد؛ زیرا درمان، فوق ترک است و تعادل، فوق درمان.
قرار است که ما با ورزش به‌سلامتی و تعادل بیشتر برسیم.
حال سؤال این است که آیا ممکن است عکس این قضیه نیز صادق باشد، یعنی ورزش باعث از دست رفتن تعادل شود؟
باید بگوییم، آری، اگر ما اعضای کنگره، جهان‌بینی کنگره ۶۰ را در ورزش به کار نگیریم، ورزش می‌تواند حال ما را خراب کند.
برای مثال در یک مسابقه فوتسال یا والیبال یا هر رشته دیگری، ممکن است افرادی باشند که در حین بازی عصبانی شوند، داد بزنند و حال خود و دیگران را خراب کنند. این افراد کسانی هستند که جهان‌بینی کنگره ۶۰ را در ورزش به کار نمی‌گیرند.
ما ورزش می‌کنیم که حالمان خوب شود، ورزش می‌کنیم که لذت ببریم، ورزش می‌کنیم که به تعادل بیشتر برسیم؛ اما اگر قرار باشد که ورزش حال ما را خراب کند و همان مقدار تعادلی هم که داریم، با ورزش از دست بدهیم، این چگونه ورزشی است؟
قدر مسلم، این ورزش، ورزشی نیست که مدنظر کنگره ۶۰ هست. ممکن است درجایی گفته شود که‌ای بابا فوتسال اینه دیگه، والیبال همینه، فوتسال داد زدن داره، فیلم بازی کردن داره، داور و فریب دادن داره، دیگران رو به هم ریختن داره اینا بخشی از فوتباله .
یا ممکن است گفته شود که در زمان بازی، به دلیل فشار بازی و تغییرات فیزیولوژیک مثل بالا رفتن اسیدلاکتیک در خون یا ترشح زیاد آدرنالین، رفتار تا حدی از کنترل خارج شود.
به‌هرحال و به هر دلیل، اگر قرار باشد ورزش، ما را به هم بریزد و حال ما را خراب کند و ما را از تعادل خارج کند، ممکن است در خارج از کنگره ۶۰ عادی باشد، اما در کنگره ۶۰ پذیرفتنی نیست.
در کنگره ۶۰ بسیارند ورزشکارانی که در سخت‌ترین لحظات ورزشی نیز از کنترل خارج نمی‌شوند، داد نمی‌زنند، عصبانی نمی‌شوند و حال خود و دیگران را خراب نمی‌کنند.
پس می‌شود با کمک جهان‌بینی کنگره ۶۰ و با تغییر دیدگاه نسبت به ورزش، طوری ورزش کنیم که هم خودمان لذت بریم و هم دیگران.
گفته می‌شود، بازی فوتسال ، بازی والیبال . ورزش بازی است، اما گاهی اوقات نوع نگاه باعث می‌شود که جنگ جایگزین بازی شود و بعضی‌ها طوری قضیه را جدی بگیرند که همه‌چیز را فراموش کنند و زیر پا بگذارند.
البته کسی نمی‌تواند منکر لذت برد در یک بازی یا مسابقه شود و کسی هم نمی‌تواند منکر ناراحتی پس از باخت در یک بازی یا مسابقه شود. همه ما برد را دوست داریم و از باخت خوشمان نمی‌آید، اما نباید فراموش کنیم که سکه بازی دو رو دارد. یک رو برد و یک رو باخت. هر دو، بخشی از بازی هستند. بعضی وقت‌ها نوبت برد است و بعضی وقت‌ها نوبت باخت. کسی که باخت را با خوش‌رویی می‌پذیرد، یعنی لیاقت و ظرفیت برد را نیز دارد.
مهم این است که هستیم، مهم این است که سالم هستیم، مهم این است که ورزش می‌کنیم. بردوباخت در درجه بعدی است و آن‌هم نه به هر قیمت. ما در کنگره ۶۰ معتقدیم که در یک مسابقه “یا می‌بریم یا می‌آموزیم، باختی در کار نیست “
ما یاد می‌گیریم که اخلاق و جهان‌بینی کنگره‌ای را در ورزش نشان دهیم. ما یاد می‌گیریم در یک مسابقه به اعضای تیم خودمان و تیم مقابل احترام بگذاریم. همان حقی را که برای خودمان قائل هستیم برای تیم دیگر نیز قائل باشیم. به قوانین بازی احترام بگذاریم به داوران نهایت احترام را بگذاریم و حتی در صورت تصمیم نادرست و اشتباه به داور اعتراض نکنیم. یاد می‌گیریم که با راستی و درستی بازی کنیم و مسابقه دهیم نه با فریب و دوز کلک.
قرار است که ما با ورزش خودمان در کنگره ۶۰، تعادل پس از درمان را به دیگران نشان دهیم و ثابت کنیم که به درمان و تعادل رسیده‌ایم.
جا دارد از گروه‌های مطرح کنگره ۶۰ ازجمله تیم راگبی که مقام اول لیگ برتر کشور را به دست آورده است و همچنین گروه‌های تیراندازی باکمان و کشتی و سایر رشته‌ها که حضوری موفق در عرصه‌های ورزشی کشور داشته‌اند، صمیمانه تشکر کنیم.
امید که همه ما بتوانیم با به‌کارگیری علم جهان‌بینی در ورزش، تحسین همگان را نسبت به ورزش کنگره ۶۰ و ورزشکاران کنگره ۶۰ برانگیزیم.
با احترام، مسافر علی خدامی
دیدگاهتان را بنویسید