کارگاه آموزشی عمومی؛ در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می کنیم؟

دومین جلسه از دور چهارم کارگاه های آموزشی عمومی کلینیک شفای سبز با استادی راهنمای تازه واردین مسافر محسن، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر بهروز با دستور جلسه “در کنگره 60 چگونه قدردانی می کنیم؟” در روز چهارشنبه مورخ 17 بهمن ماه 1403 راس ساعت 18 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

شاکر خداوند هستم که فرصت به من داده شد تا خدمت کنم و در جمع شما عزیزان حضور داشته باشم.

اما دستور جلسه امروز، در کنگره چگونه قدردانی می‌کنیم؟  آقای مهندس در ارتباط با قدردانی فرموده‌اند: قدردانی یعنی باز پرداخت بدهی من نسبت به خدماتی که دریافت کرده‌ام. نسبت به نعمت‌هایی که آز آنها بهره‌مند شدم.

قدردانی‌کردن یک صفتی است که اگر من یاد بگیرم در درجه اول به تعادل رسیدن من کمک می‌کند و باعث حال خوب خودم می‌شود. کسی که قدردانی را یاد بگیرد ابتدا خودش به آرامش و حال خوب نزدیک‌تر می‌شود.

قبل از اینکه به این دستور جلسه برسیم چند روز قبل‌تر  در فضای مجازی فیلمی را دیدم که در مورد همین دستور جلسه قدردانی بود. این کلیپ نشان می‌داد هر حسی در انسان چه ارتعاشاتی دارد و حس‌های مختلف را بررسی می‌کرد. مثلاً  پایین‌ترین سطح انرژی برای حس ناامیدی بود که هاله و ارتعاش آن شخص پر از انرژی‌های تاریک و سطح پایین بود. حس ناامیدی که پایین‌تر می‌آمد به حس نفرت می‌رسید  و پایین‌تر به خشم  که همه اینها حس‌های منفی هستند. وقتی این حس کم‌کم تغییر می‌کرد و روبه‌بالا حرکت می‌کرد ذره‌ذره حس امید و رضایت پدیدار می‌شد و بالاتر محبت نمودار می‌شد، به بالاترین نقطه که می‌رسید دقیقاً حس قدردانی را نشان می‌داد که ارتعاش بالایی داشت.

وقتی انسان با تمام وجودش بابت چیزی قدردانی کند؛ یعنی در بالاترین سطح ارتعاش خودش قرار می‌گیرد؛ چون  تمام وجودش لبریز از محبت، عشق، رضایت و خشنودی می‌شود.

در کنگره آموزش گرفته‌ایم که سیستم ایکس جسم ما بسیار هوشمند است و هوشمندانه عمل می‌کند. به زبان ساده یاد می‌گیریم که سیستم ایکس جسم ما خیلی متکی به تفکر و ذهن است و فقط مربوط به آنتی ایکس و مواد نیست.

حس‌های منفی مانند مواد مخدر عمل می‌کند و اگر درگیر استرس، ناامیدی، خشم، کینه و حس‌های منفی باشیم؛ مانند انسان مصرف‌کننده مواد هستیم. چون باعث تخریب این سیستم می‌شویم.

قدردانی‌کردن سه حالت دارد.  قدردانی که در فکر و پندار ما وجود دارد باید از مرحله پندار به گفتار برسانیم (اول توی ذهن خودمان بابت داشته‌ها و چیزهایی که دریافت کرده‌ایم قدردان باشیم و بعد حتی به زبان بیاوریم) مثلاً: با جمله‌های تشکرآمیز؛ این هم بخشی از قدردانی است. کلمه لطفاً را در جملات بکار ببریم یا یک تشکر ساده را به زبان بیاوریم.

مرحله دیگر در کردار ما هست و باید در عمل قدردانی را انجام دهیم. برای قدردانی این سه مرحله را ما باید کاربردی و اجرایی کنیم.

در کنگره قدردانی کار خیلی راحتی است. همان‌طور که آموزش گرفته‌ایم، قدردانی را با پاکت پول می‌توانیم انجام بدهیم و بهتر است محتویات پاکت همراه با یک نوشته تشکرآمیز و هر مبلغی که در توان ما باشد صورت بگیرد.

وقتی که درمان می‌شویم بهتر است در ادامه سفر خدمت کنیم و خدمتگزار باشیم. همان‌طور که می‌بینیم در کلینیک‌ها هم همین منوال و این شرایط وجود دارد و عزیزانی هستند که خدمت می‌کنند. این‌گونه خدمت‌ها هم یک نوع قدردانی است که در عمل رخ می‌دهد.

من در این ۶ سالی که به رهایی رسیده‌ام با خودم حساب‌وکتاب کردم که کنگره به من چه چیزهای ارزشمندی داده است. کنگره به من حیات دوباره داد.  خودم در خلوت خودم فکر می‌کنم که کنگره چه چیزهای با ارزشی به من داده است که کمترین آن درمان اعتیادم است و همین جهان‌بینی و آموزش‌های نابی که طی این سال‌ها می‌گیرم در هیچ کجا و حتی هیچ دانشگاهی پیدا نمی‌شود. همین موارد چقدر برای من در زندگی باارزش است. حتی در کار، اجتماع و جامعه؛ این آموزش‌ها تأثیرگذار بوده است. خوب وظیفه خودم می‌دانم در جشن گلریزان و دیگر جشن‌ها سهیم باشم و خدمت کنم تا یک انسان دیگر بتواند در این سیستم به رهایی برسد. وقتی در خلوت خودم این چیزها را مرور می‌کنم به عظمت کنگره ۶۰ بیشتر پی می‌برم که به من چه چیزهای باارزشی داده است. دیدن این‌همه نعمت و قدردانی از آن  باعث می‌شود خداوند این نعمت را بیشتر به من بدهد.

جمله‌ای هست که می‌گوید: شکر نعمت، نعمتت افزون کند. کفر، نعمت از کفت بیرون کند. اگر نعمتی که به من داده شده است را نبینم، متوجه نشوم و قدردان نباشم، ممکن است خداوند آن نعمت را از من بگیرد. یکی از آفت‌های ناسپاسی است. کلاً سیستم کائنات روی قدردانی پایه‌گذاری شده است.