کارگاه آموزشی عمومی؛ تخریب های شیشه و مخدرهای جدید و درمان آن با متد DST

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه در رابطه با شیشه، مخدر های جدید و تخریب‌ها و عوارض آن است. این دستور جلسه برای من که مصرف کننده شیشه بودم بسیار مهم است. زمانیکه برای درمان وارد کنگره ۶۰ شدم، ده سال تخریب شیشه داشتم.

شکل ظاهری شیشه مانند کریستال است و تاریخچه مصرف آن دقیقا برمی‌گردد به قبل از جنگ‌جهانی دوم که به صورت قرص در اختیار سربازان قرار می‌گرفت. مصرف شیشه باعث می‌شد که سربازان خواب‌شان نگیرد و بیدار باشند.

مهمترین ماده اصلی شیشه آمفتامین است و آمفتامین یک محرک می باشد. به همین دلیل شیشه جزو دسته محرک‌ها محسوب می‌شود.

آمفتامین باعث ترشح دوپامین در مغز می‌شود و حس و حال عجیب و غریبی به مصرف کننده شیشه می‌دهد و همین مسئله باعث می‌شود که فرد بیشتر جذب مصرف شیشه شود.

زمانیکه من وارد کنگره ۶۰ شدم ده سال بود که مصرف شیشه داشتم و تخریب‌های بسیار زیادی را تجربه کرده بودم. بزرگترین تخریب شیشه، توهمات شنیداری و دیداری است که به دنبال دارد. ازنظر جسمی هم تخریب زیادی دارد. مهمترین آسیب و تخریبی که شیشه به من وارد کرد، تپش قلب، استرس زیاد و اضطراب بود که دائما تصور می کردم که دیگران مرا زیر نظر دارند. زمان مصرف شیشه این توهم را داشتم که انگار یکی مرا کنترل می‌کند و این موضوع هیچ وقت مرا رها نمی‌کرد.

شیشه یکی از وحشتناک‌ترین موادی است که تقریبا از سال ۸۳ وارد ایران شد ومن شاید یکی از اولین نفرهایی بودم که مصرف کننده شیشه شدم.

دقیقا در ۱۰ سال مصرفم ، در گیر این موضوع بودم که چگونه میتوانم این مسئله را درمان کنم. تا وقتی که وارد کنگره ۶۰ شدم و در آنجا دیدم که شیشه هم درمان دارد و مصرف کنندگان شیشه با روش دی اس تی به دررمان قطعی می رسند.

یک فرد شیشه ای علاوه براینکه به خودش آسیب می‌زند، به خانواده و اطرافیان خودش هم آسیب می‌رساند.

به جرات می توانم بگویم تخریب شیشه یک سر و گردن بالاتر از دیگر موادهای مخدر است .

یک فرد شیشه ای ، چه در زمانیکه مصرف می‌کند و چه در زمانیکه مصرف نمی‌کند، حال و احوال بسیار بدی دارد. بارها این موضوع را گفتم کسی که مخدر مصرف می‌کند، در حالت خماری و سختی که قرار دارد، با مصرف مواد مخدر شاید بتواند برای لحظاتی به حالت عادی برگردد. اما فرد شیشه ای چه مصرف کند چه مصرف نکند، بدترین حالت‌های ممکن را تجربه می‌کند.

زمانی که که تصمیم می گرفتم که شیشه مصرف نکنم شاید ۱۰ الی ۱۵ روز را کامل می خوابیدم .

بدترین تخریبی که شیشه برای مصرف کننده بوجود می‌آورد همان توهم و بدبینی است.

در زمان مصرف خودم این صحنه مرتب جلوی چشمم است که شاید ده بار از جای خودم بلند می شدم و پنجره اتاقم را باز می کردم و نگاه می کردم که آیا کسی مرا می بیند یا نه؟ چون این استرس همیشه همراه من بود. مهم تر اینکه به دیگران و اطرافیانم بدبین بودم. به جایی رسیده بودم که در خانه خودمان به دنبال دوربین مدار بسته می گشتم.

امیدوارم روزی برسد که تمام مصرف کنندگان شیشه این راه برایشان هموار شود و به درمان برسند.