کارگاه آموزشی عمومی؛ قضاوت و جهالت
دومین جلسه از دور دوم کارگاه های آموزشی عمومی کلینیک شفای سبز با استادی مسافر محسن، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر بهزاد با دستور جلسه “قضاوت و جهالت” در روز چهارشنبه مورخ 13 تیر ماه 1403 راس ساعت 18 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
در خصوص مسئله قضاوت و جهالت صحبت‌های زیادی در کنگره مطرح شده است. کنگره به عنوان یک سازمان مردم نهاد است که موضوع فعالیت آن درمان اعتیاد است. پس چرا در مورد مسائل دیگر اظهار نظر می کند؟ مگر نه اینکه کنگره آمده ایم تا مصرف موادمان را درمان کنیم؟ پس چه لزومی دارد درمورد قضاوت و جهالت بدانم؟
در کنگره 60 آقای مهندس دژاکام خیلی ساده و روان به دو مقوله صور آشکار و صور پنهان اشاره می‌کنند تا بتوانیم همگی از آن استفاده کنیم. صور آشکار که همان جسم، دست، چشم، پا، گوش و … می باشند که قابل رویت است. صور پنهان هم نفس، روح، ذهن و … می باشند که قابل رویت نیست.
کنگره به این موارد اشاره می‌شود تا ما انسان را بشناسیم. چرا؟ چون از پیوند انسان و موادمخدر اعتیاد بوجود می آید. یعنی زمانی که انسان موادمخدر مصرف کرد، مسئله اعتیاد پدیدار می‌گردد.
در نتیجه لازم و ضروری است در مورد انسان شناخت پیدا کنیم. در کنگره در مورد اعتیاد به صورت کامل اطلاعاتی بدست می‌آوریم. ولی در مورد شناخت انسان اطلاعات ناچیزی داریم. حتی بزرگان و دانشمندان هم در این خصوص اذعان دارند که اطلاعات ما کافی و کامل نیست. حضرت علی می فرمایند: هر کس نفس یا خود را بشناسد می‌تواند خدای خود را بشناسد.
در مورد قضاوت یا حکم صادر کردن، قضاوت و تجسس کردن در کار دیگران، باعث می‌شود انرژی ما کاسته شود.
یک سفر اولی زیر نظر راهنمای خود دارو مصرف می‌کند و آموزش می‌گیرد و یک انرژی حساب شده ای را در طول روز بدست می آورد. حال اگر مدام در حال قضاوت و تجسس کردن در کار دیگران باشیم این انرژی از شخص سلب می‌شود و احساس بی انرژی بودن خواهیم کرد.
اما در جامعه هستند افرادی که در سیستم اداری، شغل آنها قضاوت کردن است که این افراد هم درس قضاوت را خوانده اند و تخصص در این کار دارند. هرگز خود را با افرادی که در جایگاه قضاوت هستند مقایسه نکنیم. چون ما نه تخصص آن کار داریم و نه تجربه آن را .
در جایی دیگر اشاره می‌شود که هر چقدر انسان نادان تر و جاهل تر باشد قضاوتش در مورد دیگران بیشتر و در مورد خودش کمتر است. هر چقدر هم انسان داناتر و آگاه تر باشد قضاوتش در مورد دیگران کمتر و در مورد خودش بیشتر است.
در سفراول نباید کاری به کار دیگر سفر اولی ها داشته باشیم و در کار دیگران تجسس کنیم. مثلا فلان شخص چگونه سفر می‌کند یا چه مقدار دارو تهیه و یا چگونه دارو مصرف می‌کند. این گونه کار ها باعث اتلاف انرژی در شخص می‌شود.
وظیفه رهجو گوش کردن به فرمان راهنما است. در مورد تجربه خودم بگویم، در طول سفر یازده ماهه ام هر زمان راهنمای من به من فرمانی می‌دادند من فقط فرمانبرداری می کردم. به هیچ مساله حاشیه ای توجه نداشتم چون من به دنبال درمان اعتیاد و حل مشکل خودم آمده بودم.
و در پایان اگر ما در مورد دیگران قضاوت کنیم علاوه بر اینکه آموزش درستی نگرفته ایم، هرگز به تعادل هم نخواهیم رسید.
دیدگاهتان را بنویسید